Geen idee, dat er een onverwachte oude pijn en heling hieruit zou vloeien. Toch voelde de SoulCollage® aan als spannend (de foto geeft een deel van de kaart weer). Iets wat ik nog niet kon bevatten, totdat ik in de kaart ging stappen met de Imaginatie-oefening! Wow! Die onverwachte oude pijn en heling zag ik dus niet aankomen!
Ken je het gevoel?
Het gevoel dat je al in de avond de spanning voelt wat de volgende dag gaat komen. Geen idee wat, maar je wilt liever niet slapen, want dan is het zomaar DIE dag! Gisteravond had ik zo’n moment. Nu weet ik waarom ik er zo tegenop zag. Het is namelijk niet zomaar iets! Ook niet om het in een blog te zetten. Daar vind ik ook wel wat van, zo openlijk.
BAM! De onverwachte oude pijn kwam binnen
Ik ging zitten en de visualisatie doen. Direct zag ik de boom, alleen in wit en verschillende grijstonen. Ik keek ernaar en voelde een enorm ontzag. Mijn rechterhand werd gepakt door Jezus Christus (tja, daar vind ik wat van). Mijn linkerhand door Maria (ook zoiets), die voor mij heel duidelijk als Moeder Aarde aanvoelde. Ik voelde mij weer het kleine meisje tussen die twee en BAM! daar was het, die onverwachte oude pijn!
Aan het begin van het jaar zei iemand al tegen mij “Er staat een klein meisje naast je, dat meisje wil aandacht.”. Twee maanden geleden zei iemand tegen mij “Je hebt nog iets te verwerken omtrent het overlijden van je vader.”. Ik dacht “Nog steeds na alles wat er al is verwerkt?” en wuifde het weg. Nu stond ik daar hand in hand als een klein meisje tussen hen in en ik voelde de pijn van het overlijden van mijn vader en wat er daarna gebeurde binnen het gezin. De pijn zat deze keer in mijzelf kleiner houden, zodat ik mee kon bewegen. Ook in het mijzelf niet helemaal laten zien, want ja, daar kan je wat van vinden De pijn van kleiner maken, niet zo zichtbaar zijn en vooral veel veilig houden kwam als een “BAM!” naar boven. Alles werd opeens helder! Heel veel puzzelstukjes vielen en zag wat ik tot op heden nog steeds doe!
Heling in de buik van de boom
Ze namen mij mee, samen hand in hand, en ik verdween de aarde in. Daar trof ik een enorme zwarte draak aan. Mijn armen sloegen om de nek van de draak. Liefde was wat ik voelde en gelijkertijd ook het wanhopige om die liefde te verliezen. Hetzelfde gevoel bij het verlies van mijn vader op 9 jarige leeftijd. Ik wilde de draak (en mijn vader) niet loslaten en toch moest dit gebeuren. Uiteindelijk liet ik los, omdat ik niets anders meer wilde. Hierdoor voelde en zag ik mij groeien, letterlijk. Voordat ik het wist sloten de wortels van de boom mij in. Daar diep geborgen in de boom groeide een krachtige jonge vrouw.
Ik liet los en daardoor kwam de energie om te groeien vrij. Eindelijk los van oude pijn die de groei tegen hield. Daar stond een jonge vrouw. Wit van huidskleur met schaduwen in grijze kleurtonen identiek als de achtergrond van de SoulCollagekaart. Het is klaar!
Een gouden nevel over mijn oude pijn
Zodra het klaar voelde, zag ik het onvoltooide drakenschilderij in mijn gezichtsveld. Op het schilderdoek staat een jonge vrouw gehuld in een wit kleed in het water. Ze heeft een gouden schaal hoog boven haar hoofd met daarop haar schaduw in de vorm van een grote ronde obsidiaan. Ik geef mijn oude pijn en verwerkt verdriet vrij en toont het aan de enorme zwarte draak. Die kijkt ernaar en neemt dit, letterlijk, op, want uit zijn neusgaten komt een gouden nevel. Deze nevel lost beetje bij beetje alles waar de obsidiaan voor staat op. De draak ademt vervolgens de gouden nevel weer in. Het is geheeld!
Erkenning en heling
Op dt moment wist ik, dat er juist nu wat van mij verlangd wordt na deze heling. Een verlangen die ik in vol vertrouwen mag gaan waarmaken. Warme tranen stroomden over mijn wangen van de inzichten, van de erkenning en de heling. Wetend, dat ik er klaar voor ben! Helen met de kracht van verbeelding!
